این سخنان استادنا آیت الله جوادی آملی مبنای بسیار مهمی دارد.که بازهم توسط رجا و ایرنا،بازتاب داده نشده.
«به
گزارش خبرنگار مهر در قم، آیت الله عبدالله جوادی آملی بعد از ظهر پنجشنبه
در دیدار رئیس سازمان تأمین اجتماعی کشور، با بیان این که جامعه را با
ترحم اداره کردن هنر نیست و جامعه باید با احترام اداره شود، خاطر نشان
کرد: غذا دادن و حل مشکلات از راه ترحم در نظر نگرفتن حیثیت جامعه است.
وی افزود: ما تا وقتی کارمان مبنای علمی نداشته باشد در حد یک عمل معمولی
است و آن کار پر برکت اسلامی نخواهد بود ما باید جامعه را از منظر احترام
تأمین کنیم.
جوادی آملی ادامه داد: اگر بخواهیم فقرزدایی کنیم جامعه را تنها از منظر
ترحم نگریستهایم. وقتی جامعه را حقیقتا تأمین کردهایم که بتواند بر روی
پای خودش بایستد.
وی اظهار داشت: الان آقایان بازنشسته از شما کریمانه حقوق میگیرند، چرا
که روزی این پول را به شما دادهاند. اما اگر جامعه احساس کند که کار شما
هم مثل بهزیستی یا شیرخوارگاه است این حالت کریمانه به احساس حقارت تبدیل
میشود.
جوادی آملی با اشاره به اینکه خداوند میفرماید که انسان را با دو دستم
خلق کردهام، خاطر نشان کرد: خداوند که از داشتن دست منزه است لکن این کلام
نشان دهنده جلال و ظرافت انسان در نگاه خدا و تکریم او نسبت به این آفریده
است.
این استاد حوزه با بیان این که انسانی که احساس کرامت نکند آیندهای
ندارد، افزود: به این دلیل میگویند قرض الحسنه ثوابش از رایگان کمک کردن
بیشتر است که در قرض الحسنه احترام فرد بیشتر حفظ میشود.
مرجع تقلید شیعیان در ادامه اظهار داشت: جامعهای حقیقتا تأمین اجتماعی
دارد که تأمین شغلی دارد؛ چرا که فردی که حقوق دارد به شما پول میدهد و
شما نیز روزی به او یاری میرسانید، اما در جامعه بدون شغل شما صدقه
میدهید.
به اندازه کافی منابع داریم اما نیازمند هنر مدیریت هستیم
وی با اشاره به این که علی(ع) میفرماید: ملتی که آب و خاک دارد اما غذای
خود را از دیگران میگیرید از رحمت حق دور است گفت: ما به اندازه کافی
منابع داریم اما نیازمند هنر مدیریت هستیم تا بتوانیم از آن به درستی
استفاده کنیم.
آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: البته شما گوشهای از کار را بر عهده
دارید و وظیفه اصلی با کسانی است که برنامههای کلی دست آنها است.
وی اظهار داشت: این مال مال دولت نیست و شما تنها توزیع کنندهاید و
نمیتوانید بر مردم توقعی داشته باشید.»
89/1/27
11:28 صبح
11:28 صبح
بازهم سانسور آقای جوادی
بدست روح اله ریاضی در دسته
درباره
آرشیو یادداشتها
-
پاییز 1387
تابستان 1387
بهار 1387
آبان 1387
آذر 1387
دی 1387
بهمن 1387
اسفند 1387
فروردین 1388
اردیبهشت 1388
خرداد 1388
تیر 1388
مرداد 1388
شهریور 1388
مهر 1388
آبان 1388
آذر 1388
دی 1388
بهمن 1388
اسفند 1388
فروردین 1389
اردیبهشت 1389
خرداد 1389
تیر 1389
تیر 89
مرداد 89
شهریور 89
مهر 89
آبان 89
آذر 89
دی 89
بهمن 89
اسفند 89
فروردین 90
اردیبهشت 90
خرداد 90
تیر 90
مرداد 90
شهریور 90
مهر 90
آبان 90
آذر 90
دی 90
بهمن 90
اسفند 90
فروردین 91
اردیبهشت 91
خرداد 91
تیر 91
مرداد 91
شهریور 91
مهر 91
آبان 91
آذر 91
دی 91
بهمن 91
اسفند 91
فروردین 92
اردیبهشت 92
خرداد 92
تیر 92
مرداد 92
شهریور 92
مهر 92
آبان 92
دی 92
آذر 92
بهمن 92
اسفند 92
فروردین 93
اردیبهشت 93
خرداد 93
تیر 93
آذر 93
مهر 93
دی 93
دی 94
تیر 94
بهمن 94
یادداشتهای آرشیو نشده
پیوندها
-
ام بی ای
محمدرضا اسدی
حسین حمیدی
حسین دسته باشی
مهدی قمصریان
نجوای من
برداشت های روزانه محسن
آیت خدا ؛مرتضی تهرانی
محمدجواد
مجتبی حاجی قاسمی
محمود
محمدحسین حسینی
دکتر حسن سبحانی
در حیرت
آریان گلصورت
علیرضا
عوام الناس
فریدمدرسی
اسحاق رهنما
دل نوشت
کوروش علیانی
دغدغه های حاجی
جنبش سبز
مسعود دیانی
محسن بیات زنجانی
مجتبی جراحی
سلمان عزیزم
مجید
آنتیک
وبلاگ خودم (بلاگفا)
وبلاگ ازلی ام
تورجان
نانوشته های یک ناشناخته
مه دی
خارج فقه استاد سروش محلاتی